جشنِ بێڵندانە
این روزها، در فضای کشور به حق یا ناحق، بدجوری "ناامیدی" تزریق می شود و همان سبب شده است هر تماس و ارتباطی با خمیرمایه "اندوه" شروع یا تمام شود و صدالبته در کنار خود،"خشم"،"عصبانیت"، "ترس"،"دلهره"،"بی ثباتی"،"خواب های پریشان" و دهها آسیب روانی، جسمی و اداری و ... به دنبال داشته باشد!
پدیده هراس از چهره ها،شخصیت ها،اقوام، ادیان و مذاهب غیرخودی ، خشکسالی، جنگ بر سر آب، آسیب های زیست محیطی و تحریم هم قوز بالاقوز شده اند که اگر به این ها، ساختار ناکارآمد تعلیم و تربیت و آموزش عالی و نیز رسانه های عمومی و ملی را هم اضافه کنیم، چتر سیاه غم و ابر تیره تورم و گرانی و جنگ و ناامنی سایه می گستراند و حداقل های امید را هم می ربایند.. در چنین اوضاع و احوالی، چندسالی است که جمعی متعهد، آن روی دیگر سکه می بینند و کار دگر می کنند ..
نمونه کوچکی از آن همت عالی را گروهی از دوستان مدرسه ایم در زادگاهم که یک روستای گردشپذیر و استراتژیک مرزی است،متحقق ساخته اند.
اینان آستین همت بالازده و به جنگ و کارزار "اندوه" و "سایه شوم ناامیدی" رفته اند و صبورانه و متعهدانه، بذر "شادی" و"امید" می پاشند!
هوشیارانه با بازگشتی منطقی و به گاه، شکوهمندی رسوم بومی و فرهنگ امید را در تاریخ منطقه به کاوش نشسته و از دل رسوم محلی، جشن "بێڵندانە" را بیرون کشیده اند و با همان بهانه، زایش "امید" را نشانه رفته اند.
جشن "بێڵندانە"، که در میانه چله بزرگ، برگزار می شود، جمعی از کودکان خردسال تا پیران کهنسال را حول آتشی عظیم که با مشارکت همه روستاییان شعله ور می شود،گرد می آورد که ظاهر آن، بدرقه زمستان و استقبال از بهار است اما در بطن اجرا، زیبایی های ذیل نیز عاید می آید:
۱• جوشش روح تعاون،همکاری و مسئولیت پذیری
۲•وحدت فکری و عملی و انسجام نسلی
۳•روح آشتی جویی وصلح گستری
۴• امیدزایی و رؤیاپردازی
۵•خلاقیت و نوآوری
۶.و...
اگر در لابه لای اهداف آن جشن، فقط آن یک نکته مرتبط با "امیدزایی" و "رؤياپردازی" را برگیریم، بر اهمیت کار این مجموعه جوان پی می بریم که چه سان در راستای "ادای مسئولیت اجتماعی"، سر از خاک ناامیدی برآورده و "مهر" و" عشق" می پرورند.
دیروز شاهد بودم که "پوره همینه" بر بالای درخت سیب و مشرف به مراسم، خاطرات دیروزی را شخم می زد و دو کودک ناز نیز در آن همه شلوغی و همهمه شادی، روی برف ها و هم سطح کف پای مامان ها، به خواب ناز رفته بودند!
امید و شادی  امنیت و آرامش، نیاز امروز جامعه ما هستند که  بێڵندانە را با فحوای  پایان برف روبی، یا دقیق تر،  بی رمقی زمستان، در تأمین این چند، موفق یافتم...
امیدوارم در سایه بذل توجه #رسانه و اصحاب رسانه، وسعت نظر مسئولان و هدایت و راهبری بزرگان، حلقه عشق جوانان بالنده در جای جای این گُهرسرزمین، ریشه دواند و انرژی شان بسترساز واکاوی تاریخ کهن این سرزمین شود تا از لابه لای اوراق آن، محمل هایی برای "همزیستی مسئولانه"، "هم افزایی کنشگرانه" و" همدلی پیشبرانه" بیرون کشند و در سایه سار این سه، " امید" و شادی، "امنیت و آرامش"،"معنویت"و "علم" و معرفت افزونتر ارمغان آورند...
تا بادا چنین بادا...درود بر مجریان جوانش
رئوف آذری،فعال صلح و مهربانی، دبیرکارگروه " سواد رسانه و مسئولیت اجتماعی"انجمن سواد رسانه ای ایران
بێڵندانە :  عنوان جشنی است که هرساله در اواسط چله بزرگ، با مشارکت عمومی و تولیت جوانان روستایی و با محوریت فحوای " وانهادن پاروی برف روب"به نشان پایان زمستان و استقبال از بهار در روستاهای شهرستان سردشت و برخی مناطق شمال غرب به ویژه کردنشین اجرایی می شود...